زندگینامه بابا طاهر
این را باید بدایند که بابا طاهر دارای لقب عریان است که به جهت زهد و تقوا و دل بریدن او از مادیات بوده است. اشعار زیادی از بابا طاهر وجود دارد که برخی از آنها در سطح جهانی دارای شهرت هستند.
آرامگاه او هم برای بسیاری از توریست ها دارای جذابیت خاص خود است. شعرهای عاشقانه بابا طاهر را اکثر افرادی که به دنبال عکس های متمایز برای پروفایل هستند مورد استفاده قرار می گیرد. ما در این مقاله از پارسی نو برای شما اشعار کوتاه و زیبای بابا طاهر را گردآوری و منتشر کرده ایم.
زندگینامه بابا طاهر
باباطاهر مشهور به باباطاهر عریان، یک عارف و شاعر ایرانی تبار و دوبیتی سرای متعلق به اواخر سده چهارم و اواسط سده پنجم هجری مصادف با سده ۱۱م در ایران است که در زمان حکومت طغرل بیک سلجوقی زندگی کرده است.
در مورد اسم و عنواناو باید بدانید که بابا لقبی بوده که در آن زمان به پیروان وارسته می‌داده‌اند و عریان به دلیل دل بریدن او از مادیات دنیوی بوده است. باباطاهر اصالتا همدانی بوده و مسلک درویشی و فروتنی او که سبک زندگی عارفان است باعث شده است تا او گوشه گیر شده و به صورت گمنام زندگی کرده است و تفصیلی از زندگانی خود باقی نگذارده است.
اگر می خواهید در مورد این شاعر نامی ایرانی بیشتر بدانید، باید گفت که از خاندان، تحصیلات و زندگی باباطاهر اطلاعات صحیح و معتبری در دسترس نیست اما بنا به نوشته راوندی در راحةالصدور، او در سال ۴۴۷ هجری با طغرل سلجوقی ملاقات کرده و بسیار هم مورد احترام او قرار گرفته است.
بابا طاهر در یکی از دوبیتی‌های معروفش سال تولد خود را به حروف ابجد گنجانیده که پس از محاسبه بوسیله میرزا مهدی خان کوکب، سال ۳۲۶ هجری به دست آمده است.
اما در این راستا رشید یاسمی با استناد به همان دو بیتی و اشاره به اهمیت عدد ۱۰۰۰ نزد اغلب ملل معتقد است که که منظور باباطاهر از واژه الف سال ۱۰۰۰م بوده و در نتیجه این استنباط، سال تولد او مقارن سالهای ۳۹۰ و ۳۹۱ (برابر با ۱۰۰۰ میلادی) محاسبه شده است. در نهایت او پس از ۸۵ سال زندگی، در همدان درگذشت.
آرامگاه باباطاهر عریان در همدان
آرامگاه باباطاهر در شمال شهر همدان و در میدانی به نام وی قرار دارد. این آرامگاه در سال ۱۳۴۴ ساخته شده و در سال ۱۳۸۳ بازسازی شده‌است. بنای مقبره باباطاهر در گذشته چندین بار بازسازی شده‌است.
در قرن ششم هجری برجی آجری و هشت ضلعی بوده‌است. در دوران حکومت رضاشاه پهلوی نیز بنای آجری دیگری به جای آن ساخته شده بود. درجریان این بازسازی لوح کاشی فیروزه‌ای رنگی مربوط به سده هفتم هجری به دست آمد که دارای کتیبه‌ای به خط کوفی برجسته و آیاتی از قرآن است و هم اکنون در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.
احداث بنای جدید در سال ۱۳۴۴ خورشیدی به همت انجمن آثار ملی و شهرداری وقت همدان و توسط مهندس محسن فروغی انجام شده‌است. این بنای تاریخی طی شماره ۱۷۸۰ در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۷۶ به ثبت آثار تاریخی و ملی ایران رسیده است. در اطراف بنای جدید فضای سبز وسیعی احداث شده‌است
زیباترین دوبیتی های باباطاهر عریان
خوشا آنان که الله یارشان بی
بحمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنان که دایم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی
دلم میل گل باغ ته دیره
درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم
بوینم آلاله هم داغ ته دیره
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم
دلت ای سنگدل بر ما نسوجه
عجب نبود اگر خارا نسوجه
بسوجم تا بسوجانم دلت را
در آذر چوب تر تنها نسوجه
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
مکن کاری که پا بر سنگت آیو
جهان با این فراخی تنگت آیو
چو فردا نامه خوانان نامه خونند
تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو
عزیزا کاسه چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشنید خار مژگانم بپایت
ز دست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
مریم معصومی و محسن افشانی
